Różyczka

W przeciwieństwie do innych chorób przebiegających z wysypką, różyczka u dzieci nie jest zwykle bardzo uciążliwa. Tylko w rzadkich przypadkach występują powikłania, które należy skonsultować z lekarzem.

Różyczka jest chorobą wirusową i przenosi się drogą kropelkową. Uznawana bywa za bardzo zaraźliwą. Wynika to z faktu, że nosiciel wirusa długo nie ma objawów choroby, za to już może ją przenosić. Pierwsze dolegliwości pojawiają się zwykle po dwóch tygodniach, a wysypka jeszcze trochę później. Tymczasem nosiciel zaraża już tydzień przed pojawianiem się czerwonych plamek – głównego i widocznego objawu. Na kontakt z zarażonymi dziećmi nie powinny narażać się kobiety w ciąży.

Objawy różyczki

Objawy różyczki u dzieci to przede wszystkim czerwona wysypka, pojawiająca się najpierw na twarzy. Dziecko może mieć również gorączkę, obrzęk węzłów chłonnych, a nawet bóle stawów. Zwykle jednak wszystkie te dolegliwości są niewielkie. Dlatego zazwyczaj wystarcza leczenie objawowe w domu, ponieważ różyczka jako choroba wirusowa nie podlega leczeniu antybiotykami. Do lekarza trzeba się zgłosić wtedy, gdy gorączka znacznie się podwyższy, a dodatkowo pojawią się bóle uszu. Jednym z możliwych powikłań różyczki jest bowiem zapalenie mózgu. Zdarza się ono jednak dość rzadko i jeśli niepożądane objawy nie wystąpią, to zwykle wizyta u specjalisty nie jest konieczna.

Leczenie różyczki

Leczenie różyczki u dzieci odbywa się w domu. Nie trzeba zmuszać dziecka do leżenia w łóżku – wystarczy nieco cieplej je ubrać. Dobrze jest także podawać mu dużo płynów. Na lekką gorączkę podawany jest zwykle paracetamol, który może także pomóc na bóle głowy i stawów. W przeciwieństwie do ospy wietrznej, wysypka przy różyczce nie jest zwykle swędząca. Błędem jest jednak lekceważenie choroby. Dziecko, pomimo lekkich objawów, nie może w trakcie trwania różyczki chodzić do szkoły. Poza tym jednak dziecko może zajmować się lekką aktywnością i zabawą, jeśli tylko jego samopoczucie na to pozwala.

Szczepionka na różyczkę

Dorośli przechodzą różyczkę zwykle gorzej niż dzieci. Jedynym sposobem zapobiegania chorobie jest szczepienie. Niektórzy twierdzą także, że najlepszym środkiem na niezachorowanie w wieku dorosłym jest przechorowanie różyczki oraz szczepienie. Nie wolno jednak specjalnie kontaktować zdrowego dziecka z osobą zarażoną. Nigdy nie ma się pewności co do faktycznego stanu zdrowia dziecka. Trudno jest także określić, czy osoba chorująca rzeczywiście jest nosicielem wirusa różyczki, a nie na przykład odry, której przebieg jest znacznie cięższy, ale ogólne objawy są podobne. Szczepionka również zapewnia dość dobrą ochronę i to na nią warto się zdecydować jeśli chodzi o profilaktykę.

Istnieje przypadek, gdy leczenie dziecka z różyczką musi przebiegać w szpitalu, a choroba może rzeczywiście źle wpłynąć na jego zdrowie. Jeśli matka zarazi się wirusem w czasie ciąży i dziecko urodzi się z chorobą, konieczne jest zwykle specjalistyczne leczenie. Już po porodzie przeprowadzane są badania, czy schorzenie nie uszkodziło serca. W niektórych przypadkach wykonuje się operację, która ma naprawić wyrządzone szkody. Problemem mogą być także uszkodzenia neurologiczne płodu.